Badania krwi

Badania laboratoryjne wykonywane z próbek krwi Pacjenta chorującego na schorzenia skóry głowy lub łysienie mają często kluczowe znaczenie w postawieniu ostatecznej diagnozy. Wynika to z faktu, że choroby skóry głowy i łysienie może być powodowane przez wiele różnych chorób niezwiązanych bezpośrednio z włosami i skórą głowy, dlatego badanie krwi Pacjenta może być cennym narzędziem diagnostycznym.

Nierzadko zdarza się, że obraz kliniczny choroby jest jasny i podstawowe metody rozpoznania pozwalają na postawienie diagnozy, jednak bywa i tak, że specjalista podejrzewa, że niejednoznaczne objawy, tj. np. wzmożone wypadanie włosów, mogą być związane z inną, często poważniejszą chorobą. W takiej sytuacji lekarz może zlecić wykonanie niektórych badań krwi, aby potwierdzić lub wykluczyć pewne schorzenia.

W leczeniu łysienia i chorób skóry głowy podstawą jest poznanie ich przyczyny oraz holistyczne podejście do terapii i Pacjenta. Z tego względu, jeśli specjalista ma przesłanki, aby sądzić, że schorzenie dermatologiczne jest objawem innej choroby lub z nią współistnieje, może zalecić wykonanie badań krwi.

Poniżej przedstawiamy parametry krwi, o zbadanie których może poprosić specjalista:

A

ALT - aminotransferaza asparaginianowa

AST - aminotransferaza alaninowa

To enzymy wątrobowe, których badanie jest przydatne u Pacjentów przyjmujących leki takie jak hydroksychlorochina, metotreksat, mykofenolan, czy tofacytynib. Oznaczanie aktywności enzymów ALT i AST służy przede wszystkim do diagnostyki chorób wątroby i niedoczynności tarczycy. U osób chorych na marskość i nowotwory wątroby, a także na niedoczynności tarczycy, obserwuje się nadmierne wypadanie włosów na głowie. W przypadku schorzeń związanych z wątrobą może dojść do utraty włosów w okolicy pach, brzucha i klatki piersiowej.

ANA, czyli przeciwciała przeciwjądrowe, obecne są we krwi na przykład wtedy, gdy organizm walczy z chorobą autoimmunologiczną. Podwyższony poziom tych przeciwciał może być przesłanką do dalszej diagnostyki tocznia rumieniowatego układowego - choroby, która przyczynia się do nadmiernej utraty włosów. Niski poziom ANA jest powszechny i nie musi świadczyć o schorzeniu autoimmunologicznym.

Anty-dsDNA, czyli przeciwciała przeciwko dwuniciowemu DNA, badane są, aby wykluczyć lub potwierdzić toczeń rumieniowaty układowy. Wykonywane są okresowo u chorych na to schorzenie, a także wtedy, gdy poziom ANA we krwi Pacjenta jest wysoki.

Anty-TPO

Anty-TG

Oznaczenie przeciwciał przeciwtarczycowych we krwi pozwala na rozpoznanie choroby Hashimoto, której jednym z głównych objawów jest nadmierne wypadanie włosów. U około 80% Pacjentów z chorobą Hashimoto występuje podwyższone stężenie przeciwciał anty-TPO we krwi, a u ponad 50% chorych podwyższone są także przeciwciała anty-TG.

B

Witamina B12, czyli cyjanokobalamina lub kobalamina, odpowiada między innymi za wytwarzanie czerwonych ciałek krwi, czyli erytrocytów. Jej niedobór może świadczyć o niedokrwistości, która z kolei może być przyczyną nadmiernego wypadania włosów. Czerwone krwinki przenoszą tlen do tkanek, więc w przypadku ich niedoboru mieszki włosowe mogą być gorzej dotlenione lub odżywione.

Biotyna, czyli witamina H lub B7, wpływa na pracę enzymów odpowiedzialnych za reakcje metaboliczne ważne dla utrzymania zdrowych włosów. Niedobór tej witaminy jest rzadko stwierdzany w diecie przeciętnej osoby, jednak zdarza się, że potwierdzenie poziomu biotyny we krwi może być przydatne. Istnieją doniesienia naukowe mówiące o związku niedoboru biotyny z łojotokowym zapaleniem skóry, które również może przyczyniać się do nadmiernego wypadania włosów.

C

Cholesterol jest związkiem tłuszczowym, który jest produkowany przez organizm i dostarczany z pożywieniem. W badaniu krwi można oznaczyć cholesterol całkowity, cholesterol LDL oraz HDL. Badanie tych parametrów może być pomocne ze względu na związek podwyższonego poziomu cholesterolu z łysieniem bliznowaciejącym.

CK, czyli kinaza kreatynowa, badana jest w przypadku wielu schorzeń, które uszkadzają mięśnie, na przykład przy podejrzeniu zawału mięśnia sercowego. Choroby serca mogą natomiast objawiać się zwiększonym wypadaniem włosów.

CRP - białko C-reaktywne, jest białkiem ostrej fazy, co oznacza, że jego poziom zwiększa się przy uszkodzeniu tkanek w wyniku stanów zapalnych, infekcji lub urazów. Jego oznaczenie może być przydatne w diagnostyce wielu schorzeń, w tym chorób reumatycznych czy nowotworowych, które mogą przyczyniać się do nadmiernej utraty włosów.

Cynk - oprócz tego, że odgrywa wiele ważnych ról w funkcjonowaniu organizmu, jego niedobór wpływa na osłabienie mieszków włosowych, co prowadzi do ich wypadania. Niski poziom cynku w organizmie prowadzi także do pogorszenia stanu włosów i paznokci.

D

Witamina D3 ma duży wpływ na zdrowie mieszków włosowych, a jej niedobór wykazuje około połowa populacji Europy. Niedobór tej witaminy może zaburzać lub hamować wzrost włosów, a także powodować ich nadmierne wypadanie. Oznaczenie witaminy D w badaniu krwi może być także pomocne w diagnostyce łysienia plackowatego.

DHEAS, czyli siarczan dehydroepiandosteronu, jest androgenem steroidowym wytwarzanym przez nadnercza. Nadmiar tego hormonu może być przyczyną łysienia androgenowego u kobiet, a także nadmiernego owłosienia i trądziku. Zbyt wysokie stężenie DHEAS jest także jednym z objawów zespołu policystycznych jajników.

DHT, czyli dihydrotestosteron, to aktywna forma testosteronu, która produkowana jest zarówno przez męski, jak i żeński organizm. Badanie stężenia tego parametru nie ma dużego znaczenia diagnostycznego, gdyż łysienie androgenowe związane jest z wrażliwością mieszków włosowych na DHT, a nie z jego niedoborem lub nadmiarem.

E

EMA, czyli przeciwciała przeciw endomysium, wytwarzane są przez mięśnie gładkie układu pokarmowego u osób chorych na celiakię w odpowiedzi na spożywanie glutenu. Są sprawdzane zazwyczaj po to, aby zdiagnozować to schorzenie, gdyż badania wskazują na związek celiakii z łysieniem plackowatym.

ENA to przeciwciała przeciwjądrowe, które aktywują się między innymi w toczniu rumieniowatym układowym i twardzinie układowej i mogą być odpowiedzialne za nadmierne wypadanie włosów. Badanie poziomu tego parametru wykonuje się w diagnostyce chorób układowych tkanki łącznej oraz w celu rozpoznania chorób autoimmunizacyjnych.

F

Ferrytyna odzwierciedla poziom żelaza w organizmie. Jej niski poziom może świadczyć o anemii, natomiast zbyt wysoki - o kilku poważnych chorobach, takich jak rak wątroby. Ferrytyna odgrywa ważną rolę we wzroście włosa, wpływa także na jego kondycję i grubość. Anemia może być związana z łysieniem telogenowym, szczególnie u kobiet.

FSH - hormon luteinizujący wytwarzany przez przysadkę mózgową. Zbyt niski poziom FSH może wskazywać na zespół policystycznych jajników, który objawia się między innymi nadmiernym wypadaniem włosów.

G

Glukoza - badanie poziomu glukozy we krwi pozwala na zdiagnozowanie cukrzycy typu 1 i 2. Choć oba typy mają różny przebieg i leczy się je w inny sposób, objawem je łączącym jest nadmierna utrata włosów u chorych. Oznaczenie poziomu glukozy odbywa się na czczo. Przy oznaczeniu poziomu glukozy na czczo stężenie powyżej 126 mg/dl (7,0 mmol/l) może być przesłanką do zdiagnozowania cukrzycy.

H

Hematokryt (HCT) to wskaźnik określający stosunek objętości krwinek czerwonych (erytrocytów) w całkowitej objętości krwi. Niski hematokryt może wskazywać na anemię, która może przyczyniać się do nadmiernego wypadania włosów, natomiast zbyt wysoki może świadczyć o odwodnieniu, chorobach serca i wielu innych. Ten parametr jest zazwyczaj uwzględniony w standardowej morfologii krwi.

Hemoglobina jest białkiem, które zaopatruje tkanki w tlen. Zbyt niskie stężenie hemoglobiny we krwi może świadczyć o anemii, która z kolei jest jedną z przyczyn wzmożonego wypadania włosów. Poziom hemoglobiny jest oznaczany w standardowej morfologii krwi.

I

IgE całkowite, czyli przeciwciała (immunoglobuliny) IgE, wytwarzane są przez układ odpornościowy w chorobach pasożytniczych i alergiach. Oznaczenie stężenia IgE jest pomocne w diagnozie atopii, w tym atopowego zapalenia skóry, które często powoduje nadmierne wypadanie włosów. Prawidłowe stężenie IgE we krwi wynosi 100 IU/ml. U ok. 80% chorych stężenie całkowite przeciwciał IgE jest znacznie zwiększone (nawet dziesięciokrotnie).

K

Kortyzol, zwany potocznie hormonem stresu, może prowadzić do degradacji mieszków włosowych u obu płci, a także do pobudzenia produkcji DHT u mężczyzn, która z kolei może przyczyniać się do łysienia androgenowego. Wysoki poziom kortyzolu stwierdza się nie tylko w wyniku przewlekłego stresu, ale także w niektórych chorobach, takich jak zespół Cushinga.

L

LH, czyli lutropina lub hormon luteinizujący, wytwarzany jest przez przysadkę mózgową. Zbyt wysoki poziom LH we krwi może świadczyć o zespole policystycznych jajników, który objawia się między innymi nadmiernym wypadaniem włosów.

M

MCH, czyli średnia masa hemoglobiny w krwince czerwonej. Jego niedobór może świadczyć między innymi o anemii. Zbyt wysoki poziom MCH może natomiast wskazywać na anemię makrocytową, która rozwija się na podłożu niedoboru witaminy B12 i kwasu foliowego. MCH jest badane podczas standardowej morfologii krwi.

MCHC (stężenie hemoglobiny w krwince czerwonej)

MCV (średnia objętość czerwonej krwinki)

Za niski poziom tych parametrów może wskazywać na anemię, która z kolei może powodować nadmierne wypadanie włosów. MCHC oraz MCV oznaczane są w standardowej morfologii krwi.

P

PLT to badanie liczby płytek krwi, które jest standardową częścią morfologii. Podwyższone PLT może wskazywać na nadpłytkowość, obniżone - na anemię, niedobór kwasu foliowego, witaminy B12 i wiele innych.

Prolaktyna to hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową, a w mniejszym stopniu - przez skórę i mieszki włosowe. Jej nadmiar może prowadzić do skrócenia fazy wzrostu włosa, co z kolei może spowodować łysienie telogenowe. Z drugiej strony, zbyt wysoki poziom prolaktyny wpływa na produkcję androgenów u mężczyzn, co może mieć znaczenie przy łysieniu androgenowym.

R

RBC określa liczbę czerwonych krwinek (erytrocytów). Badanie tego parametru jest wykonywane podczas morfologii krwi. Podwyższona liczba erytrocytów może świadczyć o nadkrwistości, niedotlenieniu organizmu i wielu innych schorzeniach, natomiast zbyt niska liczba krwinek czerwonych wskazuje między innymi na anemię.

RDW informuje, jak zróżnicowane wielkościowo są erytrocyty (krwinki czerwone). Wyższa wartość RDW zazwyczaj świadczy o niedoborach witaminy B12, żelaza oraz kwasu foliowego, choć może również wskazywać na występowanie przewlekłych stanów zapalnych. Niski wskaźnik RDW jest przesłanką do diagnostyki w kierunku anemii.

T

Testosteron - oznaczenie stężenia tego androgenu we krwi pomaga przede wszystkim w rozpoznawaniu łysienia androgenowego i zespołu policystycznych jajników (PCOS), którego jednym z objawów jest nadmierna utrata włosów. Przy obu chorobach stężenie androstendionu, testosteronu i DHEA-S może być podwyższone, natomiast progesteronu - obniżone. 

TSH to hormon tyreotropowy wydzielany przez przysadkę mózgową, regulujący pracę tarczycy. Po oznaczeniu jego poziomu specjalista podejmuje kolejne decyzje związane z diagnostyką:

• Jeśli poziom TSH przekracza normę, oznacza się stężenie fT4. Jeśli fT4 jest poniżej normy, można podejrzewać niedoczynność tarczycy. Przy niedoczynności tarczycy oprócz nadmiernego wypadania włosów Pacjenci zauważają, że włosy tracą blask, są przesuszone, a ich końcówki łatwo się rozdwajają.
• Jeśli stężenie TSH jest poniżej normy, oznacza się stężenie fT4 i T3. Jeśli wyniki będą powyżej normy, może świadczyć to o nadczynności tarczycy. Nadczynność tarczycy objawia się nadmiernym wypadaniem włosów i problemami z paznokciami - paznokcie podwijają się, stają się łamliwe, a ich struktura jest nierówna.

W

WBC określa liczbę białych krwinek, a badanie tego parametru zazwyczaj odbywa się podczas standardowej morfologii krwi. Zbyt niski poziom WBC może wynikać między innymi z infekcji organizmu lub anemii, natomiast zbyt wysoki może świadczyć o stanach zapalnych i zakażeniach bakteryjnych.

Badania krwi są przydatnym narzędziem diagnostycznym nie tylko w rozpoznawaniu łysienia, ale także wielu innych chorób skóry głowy. Należy pamiętać, że podwyższony lub obniżony poziom któregokolwiek z powyższych parametrów nie powinien niepokoić Pacjenta, zanim wyniki zostaną skonsultowane ze specjalistą. Badania krwi rozpatrywane są przez lekarza całościowo, nie wybiórczo. Nie zaleca się wykonywania badań krwi, zwłaszcza dodatkowych, przed zleceniem ich przez dermatologa - specjalista zaleci Ci, które parametry należy zbadać, aby zdiagnozować Twoje schorzenie.

Umów wizytę