Witaminy i minerały a wypadanie włosów
29/05/2024

Witaminy i minerały a wypadanie włosów

Mikroelementy, takie jak witaminy i minerały, są niezbędnym elementem diety, który pozwala na zachowanie zdrowia organizmu. Ich wpływ na kondycję włosów nie jest jednak w pełni zbadany. Mimo tego, dotychczasowe doniesienia naukowe pozwalają na wysnucie pewnych wniosków dotyczących wpływu mikroelementów na stan włosów i łysienie. W dzisiejszym wpisie przyglądamy się 6 składnikom odżywczym występującym najczęściej w suplementach, których działanie ma poprawić kondycję włosów.  

Witaminy z grupy B

Ryboflawina (B2), kwas foliowy, witamina B12 i niacyna (B3) mogą wpływać na stan włosów, jednak obecny stan badań nie wskazuje jednoznacznie na ich rolę w nadmiernym wypadaniu włosów i łysieniu. Ich niedobory, choć rzadkie przy zdrowej diecie, są wiązane ze wzmożoną utratą włosów i pogorszeniem ich kondycji. Na niedobory kwasu foliowego są narażone osoby spożywające duże ilości alkoholu, przyjmujące określone leki oraz te z zaburzeniami wchłaniania, natomiast niedostateczny poziom witaminy B12 obserwuje się przede wszystkim u osób niespożywających mięsa. (1)

Biotyna

Zapotrzebowanie na biotynę (witaminę H lub B7) jest bardzo łatwo zaspokoić przy typowej diecie i dlatego jej niedobór jest stosunkowo rzadki. Może występować u osób dializowanych, żywionych dożylnie i z zaburzeniami wchłaniania witamin. Choć biotyna jest szeroko reklamowana jako remedium na wypadanie włosów, a nawet łysienie, żadne z dotychczasowych badań klinicznych nie potwierdziło pozytywnego wpływu biotyny na stan włosów u osób, u których nie występował jej niedobór. Nieuzasadniona suplementacja biotyny może natomiast zaburzać wyniki wielu badań klinicznych, takich jak pomiar hormonów tarczycy czy ferrytyny. (2)

Witamina D

Na związek niedoboru tego pierwiastka z utratą włosów wskazuje fakt, że chorzy na krzywicę hipokalcemiczną oporną na witaminę D (w której organizm nie potrafi metabolizować tej witaminy) doświadczają łysienia. Niektóre badania wykazują, że osoby z łysieniem plackowatym mają zwykle niższy poziom witaminy D niż ludzie bez tej dermatozy. (1) Warto pamiętać, że witamina D nie jest syntezowana samodzielnie przez organizm, dlatego należy badać jej poziom i uzupełniać niedobory przyjmując dobrej jakości preparaty.

Żelazo

Na niedobory żelaza narażone są przede wszystkim kobiety, które miesiączkują, co związane jest z comiesięczną utratą krwi. Kolejną grupę ryzyka stanowią osoby niejedzące mięsa i przyjmujące leki z grupy antagonistów receptora H. Badania nad związkiem żelaza z łysieniem są niejednoznaczne niektóre stwierdzają, że niskie poziomy ferrytyny są związane z łysieniem telogenowym, łysieniem androgenowym i łysieniem plackowatym, inne nie wykazują takiej korelacji. Niekontrolowana przez lekarza suplementacja żelaza może być niebezpieczna dla zdrowia, dlatego tego minerału nie warto wdrażać do diety samodzielnie.  (3)

Cynk

Niedobór cynku może być powiązany z łysieniem telogenowym, które zwykle łagodzi się po wdrożeniu odpowiedniej diety i/lub suplementacji. Badania wykazują wpływ cynku na łysienie androgenowe typu męskiego i żeńskiego, a także łysienie plackowate chorzy na te dermatozy często mają niższy poziom tego minerału niż osoby zdrowe. Suplementacja minerału nie zawsze jednak przynosi efekt terapeutyczny. Na niedobór cynku narażone są osoby z chorobami nerek i wątroby, kobiety w ciąży, chorzy na alkoholizm i schorzenia zaburzające wchłanianie składników odżywczych. (3)

Witamina A

Nadmiar witaminy A został powiązany z nadmierną utratą włosów. Spożywanie powyżej 10000 IU tej witaminy dziennie może prowadzić do hiperwitaminozy, która zaburza homeostazę (równowagę) organizmu. Stan ten zwykle związany jest z przyjmowaniem suplementów z witaminą A, dlatego należy stosować je niezwykle ostrożnie. Badania nie odnotowują przypadków hiperwitaminozy spowodowanej zbilansowaną dietą. Nadmiar witaminy A prowadzi do nadmiernego wypadania włosów poprzez zmniejszenie liczby włosów w fazie wzrostu i zwiększenia tych w fazie spoczynku. Gdy poziom witaminy ulega wyrównaniu, włosy zaczynają odrastać. (1)

Suplementy diety na łysienie i wypadanie włosów

Suplementy na porost włosów lub zahamowanie ich wypadania bardzo często opierają się na biotynie i nierzadko zawierają witaminę A oraz żelazo. O ile biotyna  nie jest niebezpieczna (choć zaburza wyniki wielu badań), o tyle pozostałe dwie mogą być potencjalnie szkodliwe. Z tych względów każda suplementacja powinna być uzasadniona niedoborami i zalecona przez lekarza. Najlepszą wchłanialność i biokompatybilność mają natomiast składniki odżywcze przyjmowane z pożywieniem i wypadku niedużych niedoborów wdrożenie zbilansowanej diety powinno być pierwszym krokiem postępowania. W przypadku większych niedoborów zawsze warto skonsultować się z lekarzem, który zaleci odpowiednie preparaty i badania kontrolne.

Obecny stan badań nie pozwala na stwierdzenie jednoznacznego związku pomiędzy mikroelementami a nadmiernym wypadaniem włosów. Choć pojedyncze testy wskazują, że niedobór danych składników odżywczych występuje częściej u osób chorujących na konkretne typy łysienia, uzupełnienie tych niedoborów nie zawsze przynosi poprawę. Tymczasem kolejne badania podważają wcześniejsze doniesienia, nie wykazując żadnych związków pomiędzy niedoborami witamin i minerałów a nadmiernym wypadaniem włosów. Z tych względów nie należy traktować suplementacji jako pierwszej linii leczenia. Łysienie to choroba, która powinna być dokładnie diagnozowana i leczona w pierwszej kolejności dedykowanymi lekami. W przypadku nadmiernego wypadania włosów suplementy mogą być włączane jedynie jako uzupełnienie wiodącej terapii rekomendowanej przez lekarza dermatologa.

  1. Almohanna, Hind M et al. “The Role of Vitamins and Minerals in Hair Loss: A Review.” Dermatology and therapy vol. 9,1 (2019): 51-70. doi:10.1007/s13555-018-0278-6
  2. https://pharmacist.therapeuticresearch.com/en/Content/Segments/PRL/2018/Feb/Biotin-and-Labs-11927
  3. Guo, Emily L, and Rajani Katta. “Diet and hair loss: effects of nutrient deficiency and supplement use.” Dermatology practical & conceptual vol. 7,1 1-10. 31 Jan. 2017, doi:10.5826/dpc.0701a01
TOP